Author: Mod

เมื่อวันที่ ๓๑ มีนาคมที่ผ่านมา กองทุนศรีบูรพาร่วมกับสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย นำโดย ชมัยภร แสงกระจ่าง นายกสมาคมนักเขียนฯ ในฐานะกรรมการและเลขานุการกองทุนศรีบูรพา ได้จัดงานวันครบรอบชาตกาล ๑๐๔ ปี “ศรีบูรพา” (กุหลาบ สายประดิษฐ์) ขึ้นดังเช่นทุกปีสำหรับในช่วงเช้าเป็นการทำบุญถวายสังฆทานพร้อมเลี้ยงพระเพล ณ ศาลามณเฑียร วัดเทพศิรินทราวาส โดยผู้ที่มาร่วมแสดงความน้อมรำลึกถึง “ศรีบูรพา” นั้น นอกเหนือจากคณะกรรมการกองทุนศรีบูรพา ครอบครัวสายประดิษฐ์ และทีมงานจากสมาคมนักเขียนฯ แล้ว ยังพร้อมพรั่งไปด้วยแขกผู้มีเกียรติซึ่งคุ้นหน้าคุ้นตากันดีอย่าง ดุษฎี พนมยงค์, สุดา พนมยงค์, จีรวรรณ พนมยงค์, สัมพันธ์ ก้องสมุทร, สินธุ์สวัสดิ์ ยอดบางเตย ฯ รวมถึง อาจารย์นพมาตร พวงสุวรรณ อาจารย์หมวดวิชาภาษาต่างประเทศจากโรงเรียนเทพศิรินทร์ ที่นำนักเรียนโรงเรียนเทพศิรินทร์มาคารวะศิษย์เก่าอย่าง“ศรีบูรพา”      “ศรีบูรพา” หรือ กุหลาบ สายประดิษฐ์ เกิดเมื่อวันที่ ๓๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๔๘ ท่านเป็นทั้งนักคิด นักเขียน และนักหนังสือพิมพ์ที่ได้รับการยกย่องจากยูเนสโก หรือองค์การวิทยาศาสตร์…

เด่น นาคร รายงาน คมชัดลึก : หากการกำเนิดขึ้นของรางวัลศรีบูรพา คือเพื่อรำลึกและเผยแพร่เกียรติประวัติของ กุหลาบ สายประดิษฐ์ หรือ ศรีบูรพา นักคิด นักเขียน นักหนังสือพิมพ์ นักประชาธิปไตยคนสำคัญของไทยและของโลกแล้ว การมอบรางวัลศรีบูรพาให้ใครสักคนหนึ่ง จึงแน่นอนว่าผลงานความคิด คมปากกา หรือวัตรปฏิบัติของคนคนนั้น ก็ย่อมเป็นวิถีอันควรค่าต่อการยึดถือเป็นแบบอย่างต่อการครุ่นคิด เตือนสติ สร้างเสริมปัญญา ตลอดจนสรรค์สร้างสิ่งดีงามให้เกิดขึ้นในสังคมต่อไป เฉกเช่นเดียวกับที่ศรีบูรพาเคยทำประดับโลกใบนี้มาแล้ว กว่า 20 ปีของการประกาศเกียรติมอบรางวัลอันทรงคุณค่านี้ หากทอดตาที่รายชื่อของผู้ได้รับรางวัลก็ล้วนแต่ควรค่าต่อการยอมรับนับถือในผลงานกันทั้งสิ้น เช่นกัน ในปี 2553 นี้ บุคคลที่ได้รับการประกาศเกียรติยกย่องให้ได้รับรางวัลนี้ก็หาได้มิสมฐานะแต่อย่างใดไม่ ตรงข้าม ผลงานเขียนของท่านที่ตีพิมพ์ออกมาเกือบ 100 เล่ม ตลอดการทำงานเขียนมาเป็นเวลาหลายสิบปี บวกกับการจาริกเทศนาธรรมยังที่ต่างๆ นั้น ล้วนแต่คือคมคิดที่ทุกคนต้องเรียนรู้และตระหนัก ด้วยมันคือแนวทางในการสร้างสังคมสันติสุขให้เกิดมีร่วมกันนั่นเอง บ้านเมืองที่ผู้คนแบ่งฝักฝ่ายชัดเจน จนนำไปสู่ความแตกแยกทางความคิด กระทั่งเกิดเหตุการณ์ความรุนแรง ขาดสติ เผาบ้านเผาเมือง หรือแม้แต่การกรีดเลือดทาแผ่นดิน…ทั้งหลายทั้งปวงที่สารพัดจะวุ่นวาย จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ทุกฝ่ายทุกคนต้องมีสติ และหยุดรับฟังความคิดความเห็นของบุคคลที่ควรค่าต่อการนับถือยอมรับร่วมกัน เช่นนี้ แม้ไม่อาจจะเรียกได้ว่า การประกาศให้ พระไพศาล วิสาโล…

อดีต “ซ้าย-อหิงสา” ยุคมืด พระไพศาล วิสาโล  ยืนยัน “สันติ-ธรรม…คือสุข” สถานการณ์การเมืองที่กำลังร้อนแรงในขณะนี้ มีหลายฝ่ายออกมามีบทบาท รวมถึง “พระสงฆ์” ในพระพุทธศาสนา ซึ่งในส่วนของฝ่ายสงฆ์นั้น ก็มีพระหลายรูปออกมาให้สติ เพื่อมิให้สถานการณ์ดำเนินไปสู่ความรุนแรง ในจำนวนนี้ก็มีพระสงฆ์ซึ่งได้รับ “รางวัลศรีบูรพา” ประจำปี 2553 ในฐานะพระนักวิชาการ นักคิดนักเขียนทางพระพุทธศาสนารุ่นใหม่ ซึ่งท่านเป็นนักปฏิบัติธรรม เป็นนักบรรยายธรรมที่ผลิตผลงานออกมาในรูปสื่อโทรทัศน์ และหนังสืออย่างสม่ำเสมอในยุคปัจจุบัน พระสงฆ์รูปนี้คือ “พระไพศาล วิสาโล” พระไพศาล วิสาโล เดิมชื่อ ไพศาล วงศ์วรวิสิทธิ์ พื้นเพเป็นชาวกรุงเทพฯ เกิดเมื่อปี พ.ศ.2500 สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 แผนกศิลปะ จากโรงเรียนอัสสัมชัญ และสำเร็จการศึกษาขั้นอุดมศึกษาจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ สาขาวิชาประวัติศาสตร์ ระหว่างเรียนที่ธรรมศาสตร์ เคยเป็นสาราณียกรของปาจารยสาร (2518-2519) และเป็นเจ้าหน้าที่กลุ่มประสานงานศาสนาเพื่อสังคม ช่วงปี 2519-2526 โดยมีบทบาทร่วมในแนวทาง   “อหิงสา” ต่อ เหตุการณ์ 6 ตุลาฯ 2519…

ประวัติผู้รับรางวัลพระไพศาล วิสาโล พระไพศาล วิสาโล เป็นพระนักคิด นักวิชาการ นักเขียนชั้นแนวหน้าท่านหนึ่ง ในหมู่ผู้แสวงหาทางออกให้แก่สังคมและโลกโดยสันติวิธี ท่านมีผลงานเขียนและงานแปลสม่ำเสมอ  นอกจากนี้ยังเป็นบรรณาธิการหนังสือหลายฉบับ เคยได้รับรางวัล“ชูเกียรติ อุทกะพันธุ์” ครั้งที่ ๒ ประจำปี พ.ศ. ๒๕๔๘ จากผลงานหนังสือ “พุทธศาสนาไทยในอนาคต แนวโน้มและทางออกจากวิกฤติ” ในสาขาศาสนาและปรัชญา กำเนิดเดิมชื่อว่า  ไพศาล วงศ์วรสิทธิ์ เกิดเมื่อวันที่ ๑๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๐๐ ที่กรุงเทพมหานคร การศึกษาเข้าศึกษาระดับชั้นประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ณ โรงเรียนอัสสัมชัญ กรุงเทพฯและต่อระดับอุดมศึกษาที่คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หน้าที่การงาน เริ่มทำกิจกรรมตั้งแต่อยู่โรงเรียนอัสสัมชัญ  เมื่ออยู่มหาวิทยาลัยก็เป็นบรรณาธิการบริหารหนังสือปาจารยสาร ซึ่งมีแนวทางในการประยุกต์พุทธธรรมและอหิงสธรรมมาใช้ในชีวิตประจำวันและทำกิจกรรมในชมรมพุทธศาสตร์และประเพณี ไม่เชื่อในแนวทางมาร์กซิส   แต่กลับถูกมองว่าเป็นทั้ง “ซ้าย” และ “ขวา” กล่าวคือ ด้วยความที่สนใจการเมืองจึงถูกมองว่าเป็นพวกซ้าย ขณะเดียวกัน ความสนใจในพระพุทธศาสนาก็ทำให้นักศึกษาด้วยกันมองว่าเป็นพวกขวา ในวันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ ได้ชุมนุมอย่างสงบในตึกเรียนแยกจากนักศึกษา เป็นการชุมนุมอดอาหารเรียกร้องคณะสงฆ์พิจารณาประเด็นที่เปิดโอกาสให้จอมพลถนอม กิตติขจร…

รางวัลศรีบูรพานั้นถือกันว่าเป็นรางวัลที่ทรงเกียรติอย่างยิ่งสำหรับนัก เขียนนักประพันธ์ในประเทศนี้ แต่อาตมาขอสารภาพว่า การขึ้นมากล่าวสุนทรกถาในฐานะผู้ได้รับรางวัลศรีบูรพานั้น เป็นสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะบังเกิดกับตนเอง เพราะแม้อาตมาจะเขียนหนังสือมานานกว่า ๓๐ ปี แต่ก็ไม่สามารถกล่าวอย่างเต็มปากว่าตนเองเป็นนักเขียนนักประพันธ์ จะเป็นได้อย่างมากก็นักเขียนสมัครเล่น ซึ่งไม่อาจเทียบชั้นเสมอนักเขียนชั้นครูหรือนักประพันธ์อาวุโสทั้งหลายที่ เป็นเจ้าของรางวัลอันทรงเกียรตินี้ตลอด ๒๐ กว่าปีที่ผ่านมา ยิ่งกว่านั้นงานเขียนของอาตมาก็ไม่เคยแม้แต่จะเฉียดกรายเข้าใกล้แวดวง วรรณกรรมหรือวงการหนังสือพิมพ์ อันเป็นแวดวงที่ศรีบูรพาได้บุกเบิกสร้างสรรค์และฝากผลงานไว้มากมาย ทั้งนี้มิจำเป็นต้องเอ่ยว่าในอดีตไม่เคยมีพระภิกษุที่ได้รับรางวัลนี้ ด้วยเหตุนี้การได้รับรางวัลศรีบูรพาจึงเป็นเรื่องที่เหนือการคาดคิดของอาตมา ศรีบูรพาหรือกุหลาบ สายประดิษฐ์ เป็นนักประพันธ์และนักหนังสือพิมพ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของไทย เป็น “สุภาพบุรุษ” ที่มั่นคงในอุดมคติและเปี่ยมด้วยคุณธรรมอันน่ายึดถือเป็นแบบอย่าง อาตมาจึงรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับรางวัลที่ตั้งขึ้นในนามของท่าน คงไม่ต้องกล่าวย้ำในที่นี้ว่ารางวัลศรีบูรพานั้นมีความหมายอย่างไรสำหรับวง การนักเขียนนักประพันธ์ของไทย แต่มีข้อที่น่าสังเกตประการหนึ่งก็คือ ทั้ง ๆ ที่รางวัลศรีบูรพาเป็นเครื่องรับรองสถานะและเพิ่มพูนเกียรติยศแก่นักเขียน แต่ตลอดชีวิตของศรีบูรพา ท่านหาเคยได้รับรางวัลใด ๆ ไม่ ไม่ว่าจากวงการวรรณกรรมและวงการหนังสือพิมพ์ ทั้งไม่เคยได้รับเกียรติยศใด ๆ ในระดับประเทศ ทั้ง ๆ ที่ท่านมีคุณูปการอย่างยิ่งต่อวงการดังกล่าวและได้อุทิศตนเพื่อประเทศชาติมา โดยตลอด ในทางตรงข้ามท่านกลับถูกจับกุมคุมขังถึง ๒ ครั้ง และกลายเป็นบุคคลผู้ไม่พึงปรารถนาในสายตาของผู้มีอำนาจจนต้องลี้ภัยอยู่ใน ต่างประเทศกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต ชีวิตของศรีบูรพาคือชีวิตของผู้ที่อยู่แถวหน้าในการต่อสู้กับเผด็จการและ อำนาจที่ไม่เป็นธรรม แม้จะประสบเภทภัยเพียงใด ก็ไม่ท้อแท้ท้อถอย หากยังคงมุ่งมั่นต่อสู้ตามอุดมคติปณิธานของตน นั่นเป็นเพราะท่านมีจิตใจมั่นคง…